Met Bobo in de bush

Vrijdag 16 april
Eerst eens geprobeerd uit te slapen vanochtend, maar de warme lucht en klamme lakens hebben mij al om 08.00 uit bed en marieke even voor negenen.
Na een bakkie koffie gaan we eerst de stad weer in, ontbijten bij Nambawan aan zee hebben we zin in. Er is vandaag geen cruiseschip in Port Vila dus lekker rustig.Verders vandaag ook weinig interessante dingen gedaan. Wat souvenir t-shirts en een mooie houten varken en antibiotica gekocht (altijd handig en het recept werd ter plaatse uitgeschreven), en een pakketje met onze souvenirs en een veel te warme spijkerbroek en trui op de post gedaan bij het postkantoor. Verders op internet onze ticket gekocht voor zondag. We zijn dan in Nadi, Fiji en vliegen dan door naar het eilandje Ovalau aan de oostkant van het hoofdeiland. Ook geprobeerd om voor Fiji onderkomen te regelen, zonder succes vandaag. 's Avonds na geskypt te hebben lekker simpel uit eten geweest in een kebab/ fish and chips tent. Daarna nog naar Numbawan voor een toetje. Hier was Livan weer aan het serveren, een vrouw waar we al iedere keer een praatje mee hebben gemaakt. Ze was erg blij om ons weer veilig terug te zien uit Pentecost en zei dat wij de liefste klanten ooit waren. Zo we staan er goed op dachten wij aan onze taartpunt etend. Livan kwam tussendoor nog even zeggen dat we niet weg moesten gaan omdat ze een picture aan het maken waren voor ons. Beetje vreemd dachten wij, maar we wachten wel even. Kwam ze even later aan met een pizza die ze dus voor ons had besteld! Verkeerd begrepen. Maar die gek koopt dus gewoon een 'meat-lover'-pizza voor ons omdat ze ons zo aardig vind. Dat doet toch wel wat met je.

Zaterdag 17 april
Eerst lekker ontbeten met het lokale witte ´meergranen´-brood met plakjes kaas en met nutella. Wat een feestje, zeker met een heerlijk zelfgemaakt bakje koffie erbij en een koud sappie. Daarna nog geregeld dat we vanavond in Nadi een plekje om te slapen hebben en ook voor onze tweede/derde nacht in Fiji alvast onderkomen gescoord.
Daarna direct in een busje hier voor de deur bij ons motel gestapt om naar het vliegveld te gaan. De vlucht ging mooi op tijd en om een uur of twee kwamen we op het vliegveld Nadi in Fiji aan. Hier eerst wat van die Fiji kromme jongens uit de pinautomaat getrokken en daarna wat overgebleven Vatu gewisseld. Dit ging niet vlekkeloos want ze gaven me te wieinig Fiji dollars, maar na het uitgelegd te hebben kreeg ik toch het bedrag wat hoorde. Mmm dat is toch al wat anders dan onze ervaringen in Vanuatu, je krijgt dan toch het idee dat ze je een poot proberen uit te draaien. Maar zoals iedereen zegt: Nadi is anders dan Fiji. Hopen dan maar dat de afzetterij alleen hier is.
We hebben geboekt voor een nachtje bij Nadi bay resort en dit ziet er erg schoon uit allemaal, er is zelfs een echt warme douche die we niet gebruiken echter, te warm voor warme douche. De rest van de dag blijven we in het resort want iedereen die we gesproken hebben zegt dat Nadi niet interessant is om te bekijken. 's Avonds dus uit eten in het resort restaurant en ik (Peter) ben daarna nog naar de film geweest die ze hier elke avond vertonen. Marieke heeft in de tussentijd lekker in haar boek gelezen.

Zondag 18 april
Vanochtend al om negen uur uitgecheckt en daarna op het resort gewacht tot het tijd was om te vliegen. Bij het afrekenen deden ze weer een leuke afzettruck, voor het gemak telde ze alle belastingen nog een keer op bij de alles inclusief prijs. Je moet hier echt scherp zijn, maar na te zeuren hoefde we het natuurlijk niet te betalen. Voor na het vliegveld te gaan nog even een boek uitgelezen. Gisteren hebben we twee nederlandse boeken gescoort bij de bookexchange, en we hadden beloofd dat we daarvoor vandaag nog een boek in gingen leveren. Dat was aardig tegen een deadline aan lezen met dat engelse boek, maar het is me (Peter) gelukt. Ik wordt nog eens goed in dat lezen.
Op het vliegveld weer aan de slag met de pinautomaat, maar vandaag wil die weer niet bij ons, met geen enkele pas. Toch zal het wel handig zijn wat geld, want we weten niet of er op het eiland Ovalau gepint kan worden. Dus toen maar wat Euro's gewisseld en op naar Suva waar we een overstap hebben. Voor het naar het vliegtuig toe lopen werd ons een paraplu gegeven omdat het wat regende, grappig. Op Suva gepint met succes en wat sandwiches gegeten. Geen vliegveldprijzen hier, namelijk zo'n 75 eurocent voor een dubbele boterham. Bij het inchecken horen we dat we met in totaal maar liefst 4 passagiers in het vliegtuig gaan. Het was dan ook een erg klein vliegtuigje waar maximaal 8 passagiers in gaan. Een avontuurtje was het van een kwartier vliegen naar het ienie mienie vliegveldje op Ovalau.
Hier stond Bobo van Bobo's farm waar we verblijven al klaar om ons op te halen en na een tussenstop bij de lokale ferry die net aankomt om wat buren van Bobo op te halen komen we om een uur of half 5 aan. We doen een kavaceremonie en eten daarna lokale gerechten, onze kamer is in het grote huis van Bobo en zijn duitse vrouw Karen. We mogen doen alsof we thuis zijn. Best raar met twee stinkende honden en acht katten, maar we kunnen het.

Maandag 19 april
We blijven hier niet lang denken we dus gaan we vandaag op tour, naar een zandbank. Je kan daar heel goed snorkelen. En Bobo heeft gelijk, het eerste stuk over zand zwemmen en dan het meest mooie koraal, gelijk al een enorme oester en slakkenhuis gevonden, prachtig. De vissen zijn talrijk en er worden er een paar geschoten met een speer (stuk massief rond staal met een rubber band erbij en klaar) We snacken met koekjes en gaan dan nog een keer het water in, het eiland word steeds groter en het water ondieper dus kan je nu met je kont omhoog staand de meest mooie vissen zien. We gaan nog wel even zwemmen en zien een bijzondere gevaarlijk vis, de schorpioen vis. Ik ga er gauw weer uit maar ga dan toch weer terug het is te mooi, maar niet te ver het koraal is erg scherp. Peter probeert of hij soms ook iets kan vangen met de speer, maar telkens valt het rubberding uit elkaar. We gaan terug als we allemaal rood zijn en eten verse vis als diner.

Dinsdag 20 april
De andere kant op vandaag, de bergen in. We gaan wandelen naar Lovoni, dat is een dorp in de bergen in een vulkaankrater. De mensen daar zijn heel belangrijk in de geschiedenis van fiji, nooit verslagen echte vechters. Een groot dorp met 600-800 inwoners de info varieert. De wandeling start iets later omdar er hier biggetjes zijn geboren. Dat verloopt niet soepel, de verkeerde moeder staat erbij er zijn er al wat opgegeten, er word er nog één gevonden in de modder onder het hok. Maar het belangrijkste, de goede moeder moet in het hok bij de kleintjes, Peter is de pineut, samen met Bobo gaat ie het hok in. Ze grijpen eerst het verkeerde varken en dan moet moeders erbij, aan de oren en de achterpoten. De biggetjes zijn heel zwak, al een paar uur vertrappelt en de volgende dag horen we dat ze het niet gehaald hebben. Hij moet het ook nog leren de varkens zijn nieuw op de farm.
Het wandelen is heet maar geweldig, we gaan eerst langs een paar plantages en dan weer dwars door de bush. Over rivieren. Er worden wat stenen in het water gegooid om ons droog over te krijgen. Na wat klimmen lopen we over de kam van de berg richting de krater. Peter zweet zo erg dat ie zijn shirt een paar keer kan uitwringen. Na bijna vier uur zijn we er. Een traditionele lunch is onze beloning. Varens, Taro (een plant die we thuis in de kamer hadden) daar eten we de wortel en de gekookte bladen van. Nog meer wortelachtigen en alles met kokosmelk en bliktonijn. Ook even zitten praten met Joanna, een engelse vrouw getrouwd met Epi onze gids hier in het dorp, over het leven hier in Fiji. Epi vertelde na de lunch de geschiedenis van Lovoni en van de rest van het eiland. Een erg leuk/ interessant verhaal, welke op een langzame manier werd verteld, Fiji snelheid dus. Hij vroeg opeens tijdens het vertellen hoe laat het was, want hij zag het al een beetje gaan schemeren. 5 uur alweer, dus eventjes het verhaal af verteld en toen toch nog even het dorp in ondanks de regen. Vorige week heeft het hier erg hard geregend en je zag de resultaten ervan nog duidelijk zichtbaar aan de grote rotsblokken op en gaten in het sportveld. Ook de plaatselijke kava droog constructies gezien. De kava wordt hier namelijk eerst in de zon gedroogd alvorens verder verwerkt te worden. Het werd een kort rondje dorp en we waren door een short cut door de rivier nog net op tijd terug bij Epi's huis voordat we echt niets meer konden zien.
Terug naar Bobo's farm was gelukkig een taxi geregeld en 's avonds was er een heerlijke pasta voor ons gemaakt. En moe maar voldaan vroeg naar bed.

Woensdag 21 april.
Mystery Island is vandaag het doel en we zaten even over elven in Bobo zijn boot. Afgesproken was dat we weggingen na het ontbijt van half negen dat klopt dus wel, alleen niet direct erna blijkt. De tocht naar Mystery Island is wat knobbelig maar goed te doen. Eerst gaan we even kijken bij een resort aan de windkant van het eiland en daarna varen we naar de andere kant naar een strand waar niemand woont en niemand is. Hier was het goed snorkelen en relaxen in de zon.
Bobo ging weer het water in met zijn speer om vis voor de lunch te vangen, maar komt na een half uurtje een beetje gestrest het water uit. Zijn rubber van zijn speer is gebroken en hij heeft maar twee ienie mienie visjes gevangen. Maar met de meegebrachte salades, de gevonden broodvrucht en bananen was het een goeie lunch geworden. Alleen de limoen voor over de vis misten we en er waren wel limoenbomen, maar zonder vruchten. Niet getreurd, de gevonden mandarijnen smaakten ook goed over de vis.
Na de lunch ben ik (Peter) nog wezen snorkelen terwijl Marieke op de kant bleef zonnebaden en lezen. Tot mijn grote plezier zag ik toen een haai (ongevaarlijke white tip van zo'n meter lang) onder me door zwemmen, die had ik nog nooit gezien tijdens het snorkelen en ik riep dus in groot enthausiastme naar Marieke Haai Haai!!
De andere toerist die mee was bedacht zich geen moment en ging ook gelijk het water in toen marieke aan haar uitlegde dat een haai een shark is. Wel grappig dat er dus mensen zijn die juist het water in gaan als er een haai is gesignaleerd. Ook zag ik na de haai nog een Moreen, zo'n grote aal die vaak in een hol zit. Mijn dag kon niet meer stuk.
De terugtocht met de boot was een stuk heftiger dan de heenweg omdat we nu tegen de wind in moesten. Om voorin de boot ook wat gewicht te hebben moest ik weer voorin zitten, niet de beste plek als de voorkant van de boot steeds ver het water uit komt. Alleen beurse billen waren het resultaat dus dat viel niet tegen. de tocht was best spannend in zo'n klein bootje, maar om de spanning te breken ving Marieke onderweg een grote spaanse makreel. Precies het soort wat het lekkerst is dus Bobo was erg enthausiast, vooral ook omdat er al een tijdje geen een gevangen was zei hij.
Het diner was al gemaakt toen we terug kwamen maar als extra kregen we een stuk zelf gevangen vis. Omdat we morgen wegggaan is er weer een akvaceremonie en deze keer met zang. De lokale band speelt op het terras om de kavaschaal. Met gitaar, ukelille en spritefles met steen. Ongelooflijk wat een muziek 5 mensen zomaar even kunnen maken erg mooi. Aan het eind van de avond moeten wij samen nog een lied zingen. Niet makkelijk maar we doen het en dat het hartstikke vals was daar storen ze zich niet aan het feit dta je het doet vinden ze fantastisch. Om twaalf uur is de kava op, (eindelijk, het blijft raar spul) en gaan we naar bed.

Donderdag 22 april.
Vroeg op de tassen inpakken en om 8 uur op weg naar de truck die ons naar de andere kant van het eiland brengt, naar levuka. Dit is de oude hoofdstad van Fiji met huizen uit 1800.
De truck is alles wat je van een truck verwacht. Geel zijl an de zijkanten en twee banken langs de kanten gemaakt. Voor de rest open. Van de week is dit de eerste truck die gaat, vanwege het slechte weer en de toestand van de weg als gevolg daarvan. Het is goed vol, de groentes om te verkopen voor de markt staan gemixt met onze rugzakken en een boel jerrycans in het midden. Na een uurtje zijn we er, inderdaad mooie gevels. Het is één lange straat met aan het einde op de pier een tonijn inblik fabriek en dat ruik je goed. Wij slapen in het oudste hotel van de stad nog in oude staat. We hebben gehoord dat het er onvriendelijk en vies is maar gaan toch. En dat blijkt niet waar, we hebben een leuke kamer met warme douche!! (je moet wel een heleboel gedult hebben) met uitzicht op zee. De mensen helpen ons gelijk en maken zelfs grapjes. Goed gewoon dus. We lopen een rondje door het dorp langs de school en de sportvelden de berg op en hebben het dan gezien. Peter koopt weer wat shirts. Fiji style!

Vrijdag 23 april.
Heel de nacht misselijk van het eten bij de whale tale maar nu op pad naar het vlliegveld. Gaat soepeltjes, in Nadi gaan we naar het kantoortje waar we gisteren de boot voor morgen, naar de Yasawas, en een hotel daar hebben geboekt. We worden met open armen ontavngen, ik denk dat het meeste via de telefoon gaat want ze zijn niet ingesteld op bezoek. Maakt niets uit we kunnen koffie krijgen als we willen en ze helpen ons heel goed. Ze geeft tips en na een half uur is alles geregelt en gaan we naar hetzelfde hotel in de stad als vorige keer. Hier doen we niets, verhaal schrijven lezen aan de rand van het zwembad. Niet onbelangrijk de was inleveren en eten.