Unbelizable

Dinsdag 19 oktober
Die fietsen hebben we niet voor niets, we gaan het eiland verkennen. Richting het noorden, wij zitten met ons hotel vlak bij een brug en daarna is het een bouwput, zo blijkt. Een heleboel enorme resorts, ze lijken veelal leeg. Met grote zwembaden ervoor en grote ligstoelen, maar mini palmbomen. Die moesten eerst het veld ruimen en zijn nu weer aangeplant. Als je al dit ´moois´wil zien moet je over het strand fietsen. Meest van de tijd lijkt het of je op sneeuw rijdt zo glip je weg en knerpt het. En bijna wit. Het einde van het eiland halen we niet, we rijden terug aan de andere kant van de hotels. Daar ligt al het bouwpuin en de weg zit vol kuilen, mangrove gesloopt enz... Je moet duidelijk met de boot aankomen om de illusie levend te houden. We zien wel een man in een verder leeg resort in het zembad met een cocktail, die laat zich niet gekmaken.
´s Avonds eten we in het restaurant Waraguma, fantastisch moet het zijn. Inderdaad lekker en lokale bedragen. Je moet hier heel erg opletten, de meest sjofel uitziende tenten durven gewoon de hoofdprijs te vragen voor een simpel kippetje.

Woensdag 20 oktober
Half acht gaat de wekker, nee we gaan toch geen tour doen. Het bed is nog te lekker. We zouden vroeg bellen als we wilden, niet dus. We gaan zelf later op de ochtend naar een plek waar we hoorden dat er een rif is gemaakt. We zijn benieuwd. Nou dat rif is dus een bult oud beton en weet ik wat allemaal, maar dat trekt dus wel een boel vis aan. Het is voor een superdeluxe resort, dus we vragen ons af wat de hotemetoten hier van vinden, en er is geeneens een trappetje de steiger af. Goed wij atleten springen van botendoks en klauteren er later weer uit op de botendok. Tijdens ons broodje zien we vanaf de steiger een aantal roggen en later van een andere steiger af nog één, het barst er hier van.
We willen morgen snorkelen bij het echte rif, maar liefst met een glazen-bodem-boot. Boven het rif gaat waarschijnlijk wel, maar er worden ook haaien gevoerd!! in de 'haaien en roggen straat'. Mij niet gezien dat ik dan het water in ga. Peter mag gerust, maar een glazen bodem is dan spannend genoeg voor mij. De eerste boot heeft matglas, maar de tweede ziet er goed uit die word het.
We gaan als het afkoelt nog een eind fietsen naar het zuiden. Het is hier een stuk mooier dan naar het noorden. Eerst gaan we het hele dorp door en dan komen we in een stuk waar nog natuur is en normale formaat huizen De zon gaat hier prachtig onder boven kleine meertjes waar je volgens de borden niet de krokodillen mag voeren. We nemen het risico niet en blijven bij de waterlijn vandaan. We halen het einde niet voor de zon onder gaat en we willen op tijd terug zijn voor het 'chickendropping'. Dat gaat zo: er is een klein veldje gemaakt op het strand met een net eromheen. In het veldje liggen stukken hout met nummers. Je kan wedden op de nummers, dat wat je inlegt word bij winst verdubbelt. Een vrijwilliger schud en draait wat met een kip, blaast hem in zijn kont en gooit hem in het veld. Daar waar de kip het eerste poept, dat nummer heeft gewonnen. Het is er druk joh!

Donderdag 21 oktober
We hebben met HAAIEN GEZWOMMEN!!!!!
Heel erg grote ook nog, wel dik twee meter, bruin met hele kleine stiekeme oogjes. Ze werden vanuit de boot gevoerd vlak voordat we erin gingen. Retespannend!
En dat niet alleen er waren ook roggen en ´jacks´ ook erg groot. Het heet niet voor niets sharkray alley (haaien en roggen steeg). We zijn met de glasbodemboot gegaan, ik had nooit gedacht dat ik erin zou gaan, maar Peter die lag er al tussen toen ze nog spartelend op zoek waren naar het eten. We hebben een rondje gezwommen, achter de gids aan. Een bolle oude man, waarvan we dachten dat ie op de boot bleef, maar nee dus. Hij ging zonder snorkel, maar kon verschrikkelijk lang zijn adem inhouden.
Na het rondje met de haaien kregen wij nog alle tijd om rond te snorkelen, hij maakte ondertussen de onderkant van het glas schoon. Toen we wat verkleumt waren, vooral ik, zijn we naar de tweede plek gevaren. Naar het Hol Chan reservaat, daar konden we koraal zien en grote vissen. Echt erorme vis hij had niets teveel gezegd en als kers op de taart schildpadden. Drie nofgal liefst. Eén met een kort flippertje. Ze zijn hier zo gewend aan mensen dat ze niet meer weg gaan als je eraan komt.
De rest van de dag waren we gewoon een beetje moe van de spanning die we hadden gehad.

Vrijdag 22 oktober
We zijn klaar op dit eiland, San Pedro is minder interressant dan we gedacht hadden. We gaan met de boot naar Caye Caulker. We zijn hier eerder geweest en denken dat we het wel naar ons zin zullen hebben hier. 2 weken op een eilandje waar maar 1,5 km bebouwing is op 6 km eiland. Het breedste stuk is maar 300 meter breed. We hebben een huisje aan het strand gehuurd, maar daar kunnen we pas morgen in, nu dus één nacht in een kakkemikkig hotel.
Het eiland is in tweeen gebroken ooit met een storm, The Split heet het breekpunt en daar zit een goede bar. Perfect voor een biertje tijdens zonsondergang. We komen allemaal mensen tegen die we al eerder gezien hebben. Heel vreemd en erg leuk. Het word een dolle boel, het is dan ook al aardig laat (half 9) als we gaan eten en het is zoeken naar een restaurantje. De zon gaat iets voor zessen onder en ruim voor tijd is iedereen al aan het drinken in de kroeg, dus tijd voor een hapje voor sluitingstijd.

Zaterdag 23 oktober
Ons huisje is fantastisch, Carolyn's House heet het en het staat vlak aan zee op het strand, iets buiten het cenrum. Lekker rustig en perfect voor onze laatse dagen hier, al willen we daar niet teveel aan denken.
We lezen wat en genieten vooral van ons huis en het uitzicht.
En we houden de storm in de gaten die deze kant op komt. We kunnen vrijwillig het eiland verlaten, doen we niet. Wel worden overal huizen dichtgespijkerd en zijn restaurants en The Split dicht. Bij de supermarkten is een verbod op het verkopen van drank. Een hoop andere toeristen hebben het eiland wel verlaten merken we, het is opvallend stil.

Zondag 24 oktober
Helaas, orkaan Richard is hier. We worden aangeraden om een betonnen hotel te zoeken voor de nacht en daar zo snel mogelijk met onze belangrijke spullen en proviand heen te gaan. Het is dus serieus! We ontbijten en Peter gaat op zoek naar een hotel dat er stevig uitziet en plek heeft terwijl ik de dag-tassen inpak. De meeste spullen laten we achter. Het buurhotel heeft plek voor ons. Het regent al flink en de wind word steeds harder als wij om een uur of half 12 naar ons kamertje gaan. Buiten zitten nog mensen te dominoen. De kamers naast ons zijn overvol, een boel families zijn ook hierheen gekomen. We wachten af en onderwijl kijken we vele films. Om 4 uur zou het op zijn hevigst zijn. Richard trekt ten zuiden van ons langs zo blijkt, we hebben geluk. De rest van de nacht blijft het prutweer.

Maandag 25 oktober
Het lijkt of er niets gebeurt is, bijna dan. De zon schijnt en de lucht is weer blauw, het waait nog wel stevig. De verstevigingen worden overal weer weggehaald en heel Caye Caulker wordt aangeharkt. De meeste winkels zijn nog dicht, ik denk bijkomen en opkappen aan eigen huis of omdat ze een zondag bezig zijn geweest met dichttimmeren nemen ze nu vrij. Wij verhuizen weer, niets aan de hand met het optrekje aan zee.

Dinsdag 26 oktober
Heerlijk, het waait en de zon schijnt, we doen een beetje boodschappen en lezen en schrijven verslag. We hadden het plan om naar het zuiden te lopen vandaag, maar misschien morgen. Het is alweer 4 uur dus we 'moeten' zo naar The Split, onze dagelijkse routine hier. Er is beloofd dat ie weer open is, we zullen zien.
Niet open dus.... De mensen nemen hier de tijd.