Maand 10, Land 10

Vrijdag 8 oktober
Afgelopen nacht dus in een kamer zonder ramen verbleven.....
Nu waren we over gisteren nog twee feitjes vergeten te vertellen. 1) Marieke heeft enorm haar hoofd gestoten bij het trappetje opgaan naar het dakterras van het hotel. 2) Peter heeft uit een twijfelachtige watertap van het hotel een flesje water gevuld en gedronken.
Marieke ziek geworden van de koppijn, weet niet in welke houding ze moet liggen en Peter diaree, in die kamer zonder ramen is dat geen goede combi. We blijven nog een dagje uitzieken in Antigua maar veranderen wel van kamer. In de namiddag gaat het met Peter al iets beter. Marieke ´s avonds pas.

Zaterdag 9 oktober
We hebben gisteren besloten om vandaag verder te reizen, met de bus naar Flores. Dat dachten we is ook rustig aan. Om half acht worden we opgehaald om naar de grote bus te gaan in Guatemala stad. De luxe bus doet er 9 uur over. Er is één tussenstop met een buffet, dat vinden we altijd al spannend en nu helemaal. Om 7 uur komen we in ons hotel aan. Na vieren ben ik (Marieke) helaas weer ingestort en Peter gaat dan ook alleen uit eten.

Zondag 10 oktober
Nog niet echt fit, de shuttle bussen gingen vanmorgen vroeg dus die hebben we gemist. Eerst maar eens rustig ontbijten en dan zien we wel. We blijven een dagje in Flores om bij te komen. Leuk klein stadje op een schier eiland. Alles heel makkelijk aan te lopen en 's avonds is er aan de boulevard genoeg te zien. Er staan heel wat eetstalletjes en daar is het razend druk. We doen spannend en gaan geheel tegen onze principes in wat van de straat eten. Niet teveel ook al smaakt het erg goed. Een stukje verderop gaat de zon mooi onder, geen straf die extra dag hier.

Maandag 11 oktober
Het gaat gebeuren we gaan naar Belize. Met een klein busje waar we zo vreselijk op en in elkaar zitten dat ik er de slappe lach van krijg, hinnekend geplet tussen twee onbekenden met je tas op schoot, en je word niet eens raar aangekeken. Goede rit dus. Alleen jammer van de kramp in ons benen en al die koffie die we bij het ontbijt op hebben naast dat grote glas verse sap. De grensovergang is een stukje lopen van de busstop, (we hadden op het laatst nog in de gaten dat we er al waren de bus reed nog verder) en is een makkie. Ik ben een beetje droevig dit is echt de laatste etappe van onze reis. We komen terecht in een fluthotel met vreselijk bed. We boeken voor morgen gelijk een tour en die man heeft ook een hotel, daar gaan we even kijken en dat blijkt perfect voor de volgende nachten.

Dinsdag 12 oktober
De Actun Tunichil Muknal cave, of kort atm-cave, daar gaan we in vandaag. Dit is een grot die de maya's gebruikten voor ceremonies en om te offeren, zowel eten in potten als mensen. De grot staat voor een gedeelte onder water dus zwemmen en nat worden hoort erbij en is 4,5 kilometer diep. Eerst lopen we een stuk door de jungle en steken we drie keer de rivier over. Bij de grot is het bij de ingang al zwemmen dus gelijk zeiknat. Met helm met verlichting op, maar die gaat het eerste stuk uit, we beginnen in het pikdonker, wadend door de rivier steeds zwartere duisternis in. Onze gids verteld een verhaal en verkruimelt ondertussen speciale bladeren zodat het heerlijk ruikt. Gelijk een bijzonder begin dus. De grot is fantastisch, hoog en laag smal en breed door het water met mooie druipsteen formaties. Voor we de eerste scherven zien is het al een spektakel. De offerplek is groot en is een beetje terrasvormige ruimte zoals je bij rijstvelden wel ziet. Overal liggen grote potten nog op de originele plek. Heel bijzonder, ook drie schedels en botten liggen er. De uitleg van de zeer enthousiaste gids, hij heeft helemaal glimoogjes als ie verteld, maakt het extra speciaal om hier te zijn. Op deze heilige plek voor de maya's. Het hoogtepunt is een volledig skelet van een 'mayaprinses' zij is geofferd en ligt in een mooie houding op een plek waar soms water staat maar waar ze niet wegspoeld, hier is over nagedacht. Ze ligt hier al 1500 jaar zo!!
Met zonsondergang rijden we terug, een lange maar fijne dag.

Woensdag 13 oktober
Een flink eind hiervandaan ligt de maya-site Caracol. Ons doel vandaag, we gaan met dezelfde touroperator als gisteren. De tocht is lang, we zitten in een omgebouwde truck. Helemaal open dus we hebben prachtig zicht. Onverharde stoffige weg dat wel en het rammelt behoorlijk maar we zitten geweldig. Over Pine Ridge, een stuk land waar ze pijnbomen hebben geprobeerd te kweken. Helaas niet goed gelukt door een aanval van kevers, de bomen zijn er nog wel maar wat klein en dus niet verkoopbaar maar wel mooi in het landschap. Heel abrubt veranderd de natuur in jungle en na nog een stukje hobbelen zijn we er. De site is mooi, alle tempels mogen beklommen worden en we krijgen genoeg de tijd. Op de terugweg hebben we nog een korte stop bij de rio frio grot en bij de rio frio pools. Er mag gezwommen worden in deze rio frio (koude rivier). Het hoogtepunt is toch wel de rit, dat lag denk ik ook een beetje aan het tekort aan enthousiastme van de gids. Niet onaardig maar ook niet erg informatief of geinteresseerd.
's Avonds eten bij han-nah's, ons favoriete restaurant, heel goed. De specials op het menu zijn: boil up
relleno negro (gevulde zwarte)
cow foot soup.


Donderdag 14 oktober
We nemen de tijd vandaag, we moeten inlezen waar we hierna heen gaan. 's Middags gaan we met de bus naar Xunantunich, een andere maya-site hier in de buurt. De bus dropt ons naast de hand bediende veerpont. Doet een meneer gelukkig voor ons en wij lopen het laatste stuk omhoog naar de ingang. De site is niet groot, maar dat geeft niet. Ook hier mag je omhoog en dat is de grootste trekpleister voor velen. Je hebt hiet namelijk super uitzicht. Wij picknicken op een van de tempels, genieten!!
We horen dat ze thuis genieten van een adventkalender met chocolaatjes om bij te houden hoe lang het nog duurt voor we terug zijn, hmmm.

Vrijdag 15 oktober
We weten waar we heen gaan, maar zijn tegenwoordig zo relaxed dat we niet meer kijken hoelaat de bus gaat en hoe. Dat hoe verzinnen we gewoon zelf en we lopen naar de bus als we klaar zijn, daar horen we dan wel welke bus we moeten hebben als er één voorijdt. Het gaat allemaal best snel, eerst naar Belize City 2,5 uur en dan een snelle overstap. Alleen Peter heeft tijd om te plassen, maar we hadden allebei een volle blaas. Nog 2 uur knijpen en dan zijn we in Orange Walk. Weet niet waar de naam vandaan komt, maar er lopen hier een boel mennonieten rond met oranje haar. Zal er wel niets mee te maken hebben.
De stad ligt aan de rivier en daar is slechts één bar aan, met mooi uitzicht. De rest speelt zich gewoon af rond het centrale plein zoals het hoort in deze landen. We zijn tot zover niet echt onder de indruk van wat Belize te bieden heeft aan leuke plaatsjes of steden. Wel hebben ze hier ook weer een mayaruine en daar kan je met de boot naartoe. Een mooie tocht over de rivier, we schrijven ons in voor morgen.
Orange Walk schijnt een stad te zijn vol culinaire hoogtepunten, wij hebben een beetje moeite om een restaurant te vinden dat open is en niet chinees en klein. We betwijfelen of je hier echt zo lekker kan eten, vrijdagavond moet toch druk zijn maar wij kunnen het niet vinden.

Zatredag 16 oktober
De hoteleigenaar heeft gevraagd of we het erg vinden als we een paar keer op de foto gaan, er gaat een fotograaf mee op de tour van vandaag en die maakt foto's voor de nieuwe site van het hotel en hij had mensen nodig die er goed uitzien, als toeristen, ja bedankt aan die eisen voldoen we wel. Nog steeds. Geen punt zeiden wij dus, zonder te weten dat die jongen best erg veel foto's maakt van heel dicht bijmet zo'n grote lens in je snufferd als jij met een coupe windhoos in de boot zit. Maar goed we genoten van de rit en de ruines waren weer anders dan wat we al gezien hadden.
Tijdens het varen werd er regelmatig gestopt omdat de gids iets zag. Minikrokodillen bijvoorbeeld op een stam aan de kant of kleine insectvleermuizen in een holle boom. We zijn er nog steeds van onder de indruk wat een getrainde ogen die gidsen hebben, ongelooflijk!
Al zag Peter ook regelmatig vanalles en wist ie preies de goede vogelnamen Tiger herron, Green herron enz. Ja, een echte spotter word ie.

Zondag 17 oktober
We hoopten nog naar een dorp te gaan waar mennonieten wonen, maar de planning loopt niet zo goed daarvoor, het is zondag. Dan zitten ze dus in de kerk, daar mogen we wel naar toe als we willen, maar wij dachten aan een korte tour van een uurtje of twee en ik denk niet dat je dat red als je daar een kerkdienst bijwoont. We hebben ook een beetje gemixte gevoelens over een bezoek naar zo'n dorp. We weten niet of we echt welkom zijn. We hebben wel iemand die zelf mennoniet is en getrouwd met iemand van Belize die ons kan rijden, maar op andere dagen is het interessanter. Kun je de zaagmolens bekijken, handwerk en de winkel en een stuk in een paardenkar met metalen wielen rijden. Volgens het geloof mogen ze niet met rubber banden rijden, de reden waarom ontgaat ons even een beetje. We gaan dus niet, helaas. Maar de aanblik van deze mensen tussen de bevolking hier is al een opmerkelijk gezicht. Zowieso is het een aardige mix hier, dat zien we als we in de bus zitten. We hebben vanmorgen besloten om verder te gaan en wel naar Corozal. Een plaats waar gevist word, dat klinkt idyllisch maar valt wat tegen. Gewoon een stad niets bijzonders te ontdekken behalve het gezamelijk balkon bij ons hotel, waar ook een bar bij is voor hotelgasten. We wandelen nog wel een stukje maar hebben 's avonds de meeste lol aan een paar goede gesprekken, met een stel, (we zijn ze al een paar keer tegengekomen we zitten op dezelfde route) dat hier op zoek is naar een plek om te wonen.Een man die hier op huizen van buitenlanders let als zij terug zijn in eigen land, leek ons ook geen verkeerde baan. En de hoteleigenaar, een man die de manager voor 'the who' was ( waren sommige van ons erg van onder de indruk, wij niet) en verslaafd was aan cocaine, en xtc maakte en kapitein op luxe schepen en nog wat sterke verhalen die wij met een pak zout namen maar wel een mooi verhaal vormden. Al met al een leuke avond met boeiende gesprekken.

Maandag 18 oktober
Ons volgende doel was Sarteneja, maar ook dat vermoeden we is een net zo leuke vissersplaats als Corozal, dus slaan we over. We nemen in alle vroegte de enige boot naar Ambergris Caye van die dag. La Isla Bonita uit de liedjes van Madonna, wel 20 jaar geleden opgenomen en sinds die tijd volgens ons iets veranderd.
Om 9 uur zijn we al bij Hotel del Rio en we hebben de laatste kamer. Tweede rang, maar mooi uitzicht nog. We kijken naar de zee tussen de palmbomen door en de helft van het zicht kijken we op een traditioneel rieten dak met bananenbomen en oleander voor dat huis. Niet verkeerd dus. Ook de kamer is goed, ruim met koelkast en na aanvraag een koffiezetter. Perfect geregeld zijn ook onze twee fietsen, het eiland hier is iets groter dan aan te lopen, dus wie weet gaan we nog fit doen.